1. jesteś jak ósmy cud, może wolisz klub, a potem u mnie znów wspólna kąpiel, spływające krople.

Wstydliwa.

Wryła mu się w pamięć prostotą, subtelnością, zupełną naturalnością. Brak połowy opakowania podkładu na twarzy, brak wytuszowanych rzęs, brak spódniczki zasłaniającej tylko majtki. Zwyczajna koszulka, zwyczajne spodenki i te piękne kasztanowe włosy zawiązane w kucyk. Słodka, również i z charakteru. Unikająca męskich spojrzeń, krępująca się przy zbyt osobistych pytaniach, może nieco zamknięta w sobie. Inna. Inna od wszystkich tych, które znał wcześniej. Nie aż zbytnio pewna siebie. Raczej wstydliwa. 

Pamiętał ją jako rozkładającą puszki z brzoskwiniami w pobliskim sklepie. Pamiętał, jak potknęła się o nóżkę drabinki i upadła wraz z kilkoma opakowaniami. Pamiętał jej nasycone goryczą spojrzenie po zbyt surowej reprymendzie szefowej, po wypowiedzeniu z pracy. Pamiętał, że poczekał na nią przy wyjściu i zaproponował pomoc. Pamiętał, że odmówiła, skrywając twarz i zaczerwienione ze wstydu policzki. 

Nie odpuścił. Poszedł za nią. Nie wiedział, dlaczego nie zignorował kasztanowowłosej, choć zawsze w takich sytuacjach to robił. Zaintrygowała go, przyciągała tą tajemniczością, tym trzymaniem się na dystans od mężczyzn. A może chodziło o coś innego? Może zrobiło mu się jej żal? Tak, to chyba było to. W innym wypadku nie przysiadłby się do niej na ławeczce pod blokiem i nie objął ramieniem. 

Płakała około piętnastu minut. Słyszał urywki jej monologu, wyłapał coś o niespłaconym kredycie, studiach wieczorowych, śmierci rodziców. Był dobrym słuchaczem. Ale przede wszystkim był dobrym pocieszycielem. Zaproponował pomoc po raz drugi. Nie odmówiła. Odmówiła jedynie podania swoich danych osobistych. Wraz z zaróżowioną skórą twarzy, oczywiście.

Wiedział, że sprzedawanie gadżetów kibicowskich na hali nie jest jakimś rarytasem, wiedział, że nie ma z tego kokosów porównywalnych z płacą lekarza, żołnierza, kogokolwiek z wyższej rangi pracowniczej. Wiedział, że dla niej tak naprawdę nie ma to żadnego znaczenia. Liczyły się jakiekolwiek pieniądze, a nie bajońskie sumy.

Zmieniało się wszystko. Przytulenie w całus, całus w namiętny pocałunek, znajomość w pożądanie. Pożądanie z jego strony. Nie dążył do tego. To jego ciało do tego dążyło, z członkiem zagnieżdżonym pomiędzy nogami na czele. Nie chciał tego, a jednak to zrobił. Sam nie wiedział, czy to mózg był tak słabo zapoznany z asertywnością, czy może krocze podrażniane żarzącym widokiem jej młodego ciała.

Sobota jak każda. Zaprosił ją do siebie na herbatę. Nie planował tego. Spontaniczność wzięła górę w każdym calu. Nie zorientował się, kiedy praktycznie wpychał jej język do gardła. Nie broniła się. A on nadal nie wiedział, czy to z powodu wstydliwości i braku walki o swoje dobro, czy może z takiej samej ekstazy co ta opanowująca jego siatkarskie ciało.

Miała takie słodkie, malutkie piersi. Tak słodko piszczała, kiedy pieścił je językiem, okrążał różowe sutki. Tak słodko wyginała się w łuk, kiedy zanurzał się całą długością członka w jej wilgotnym wnętrzu. Tak słodko smakowała, tak słodko reagowała na orgazm. 

I tak samo słodko zniknęła, zostawiając po sobie kluczyk od gadżetowego sklepiku. Nie miała odwagi mu powiedzieć, że wyjeżdża, że zmienia miejsce zamieszkania.

Zbyt wstydliwa na ten świat.

~*~

to jest chyba najdziwniejsze ze wszystkich, takie mam wrażenie. 

cóż, początki nigdy nie są łatwe.

tytuły rozdziałów raczej nie będą miały nic wspólnego z treścią, przynajmniej tak w tym wypadku jest. oj no, po prostu lubię tę piosenkę i poszczególne fragmenty ♥

powtórzenia w drugim akapicie są CELOWE, nie dlatego, że brak mi słów i nie wiem, jakim innym dany wyraz zastąpić. 

pfu, w każdym akapicie są celowe.